ഒരുവർഷമല്ല, ഒരു ദശകമാകുന്നു,
നിന്റെ ചിരി മരവിപ്പിച്ച പൂങ്കാറ്റായിട്ട്.
ക്യാമ്പസിലെ നടപ്പന്തലിൽ നിറഞ്ഞു നിൽക്കുമോ?
നമ്മുടെ പാതകളിലൊഴുകിയ നോവിന്റെ നിഴൽ.
പകലൊരിക്കലും മറന്നിട്ടില്ല സഞ്ചാരങ്ങൾ,
നോക്കു തേടി നോക്കി മൗനമായ രാവുകൾ.
നിന്റെ ശബ്ദം ഓർമിച്ചൊരിക്കല്‍ കണ്ണുനീരായി,
മറന്നുപോയോ നീ, എത്രയോ അടുത്തിരുന്ന നിമിഷങ്ങൾ?
നാം കൈകോർത്ത ദൂരം ഇന്നെവിടെയാണ്?
വാക്കുകൾ കടന്ന് മനസ്സിലമർന്ന സ്നേഹം.
നീ എന്റെ ഓർമ്മകളിലെ പൂമഴയായ്,
പൊതു വഴികളിൽ പകലിന്നും മഴയായി.
പക്ഷേ, കാലം കടന്നുപോകുന്ന തിരമാല,
വേലിയണിഞ്ഞു നിന്നാലും മടങ്ങുന്ന ഒരുമഴ.
No comments:
Post a Comment